Met Durs brengen we een ode aan het Arnhemse water. De Sint-Jansbeek staat daarin centraal. Aan deze beek is de stad ontstaan. Al rond de 13 e eeuw stonden er verschillende brouwerijen langs de beek. Zij gebruikten het water uit de beek om het bier te brouwen. De hele stad genoot daarvan. De leerlooiers van de Looierstraat proostten na een dag looien met een Arnhems biertje, de mensen die in de wasserijen werkten, proostten na een dag wassen en schrobben met een Arnhems biertje. Hier was het bier belangrijk. Het was een beloning voor het harde werken en het kwam hier gewoon ‘uit de beek’. Om de stad te laten groeien, verdween de beek onder de stad.

Nu is ‘ie weer bovengronds, scheidt het noord van zuid en begeven we ons er omheen. Wij eren de beek, het Arnhems water. Het water dat bij de stad hoort, ons verbindt. Het water stroomt hier door onze aders, stroomt over onze kades, grijpt om zich heen en geeft ons adem. Wij geven het kleur, brengen het op smaak, we maken het ons en drinken het, tot het niet meer gaat.